Poem XLVII.
f. 117v-118r. Heading: kharja
Ṭarīq opening line: Takhadhtu lana
Ṭarīq musical mode: māya
Hebrew Orthography
// יא // אלושאם אנתין באדע פי אלוושאם ** וכל יום תכטב יידך פי אדמה ** // נזל אסמי פי רקבת זיינת אנטֹאם אלדי בהואהא דרוע עאדמה *** ויא אלושאם אנצֹור עלה כאטרי וסיר * ולא תעדבשי יידך פי אלמלאח *** ויא אלושאם אנתין יידך דאצרה כתיר ** ואלדי נהואהא מה תחמלשי גִראח *** יא אלושאם אלייד אצפא מן אלוורד ** ויידך אנתין חרשה ומעאצמהא צחאח *** // ויא / אלושאם אנתין מה לייעך גֹראם ** ולא דכלת אתזרעה ואנאס נאיימה *** לא תמוס אסאק אלדי יברי אסקאם * תעוד אואני בין אלכעדאת תוסמה *** // נזל אסמי פי רקבת זיינת אנצֹאם אלדי בהוואהא תרוח עאדמה *** / נזל אסמי מה בין אסדר ונהוד * ולא תגֹמקשי לה תעמל ושאמהא *** ונזל אלכאצֹי גִאלס תמה ושהוד ** יכתבו עלייא באייני גֹולאמהא *** / ונזל אצולטאן ואלקוייאד ואלגִנוד * וכיול אן תלעב האגִת גֹראמהא // ונזל סאנט ואלגִוהאר ואלגִוהאר פי אלתאם * ותווארי תנדאה וכיול דאהמה *** // ונזל אלמותא תמה * וקול יא סלאם * ואנסור פי עליית אסמא *** // נזל יסמי פי רכבת זיינת אנצֹאם ** // אלדי // בהואהא תרוח עאדמה ***
Arabic Orthography
// يا // الوشام انتين بادع في الووشام ** وكل يوم تكطب ييدك في ادمه ** // نزل اسمي في رقبت زيينت انظام الدي بهواها دروع عادمه *** ويا الوشام انضور عله خاطري وسير * ولا تعدبشي ييدك في الملاح *** ويا الوشام انتين ييدك داصره كتير ** والدي نهواها مه تحملشي جراح *** يا الوشام الييد اصفا من الوورد ** وييدك انتين حرسه ومعاصمها صحاح *** // ويا / الوشام انتين مه لييعك غرام ** ولا دخلت اتزرعه واناس ناييمه *** لا تموس اساق الدي يبري اسقام * تعود اواني بين ال{خ/ك}عدات توسمه *** // نزل اسمي في رقبت زيينت انضام الدي بهوواها تروح عادمه *** // نزل اسمي مه بين اسدر ونهود * ولا تغمقشي له تعمل وشامها *** ونزل الكاضي جالس تمه وشهود ** يكطبو علييا باييني غولامها *** // ونزل اصولطان والقويياد والجنود * وخيول ان تلعب هاجت غرامها // ونزل اسانط والجوهار والجوهار في التام * وتوواري تنداه وخيول داهمه *** // ونزل الموتا تمه * وقول يا سلام * وانسور في علييت اسما *** // نزل يسمي في ركبت زيينت انضام ** // الدي // بهواها تروح عادمه ***
English Translation
O tattooer, you excel in tattooing, and each day your hand writes upon the people. Bring down my name to one of beautiful form, so that whoever is in her desire will become great. O tattooer, look at my nature and go and don’t torment the beautiful one with your hand. O tattooer, your hand goes beyond limits–the one I love cannot stand a wound. O tattooer, the hand is purer than the rose. Your hand is rough and its wrist is thick. O tattooer, desire did not torment you, and you did not enter the farms while the people were asleep. O tattooer, do not harm the leg that has been recovering from illness. Come back another time, among the gatherings for the marking. Bring down my name to one of beautiful form, so that whoever is in her desire will become great. Bring down my name between the chest and the breasts. Do not darken when doing her tattoo. Bring down the qadi, sitting there, and the witnesses to register that I am her boy slave. Bring down the sultan and the governors and soldiers and the horses to joust for her love. Bring down the acacia tree and the gem in perfection, and the calling birds and black horses. Bring down the dead there, and say O peace, and eagles high in the sky. Bring down my name to one of beautiful form, so that whoever is in her desire will become great.
Standardized Version
يا الوشام انتين بادع في الوشام * وكل يوم تكتب يدك في ادمى نزل اسمي في رقبت زينت النظام * الذي بهواها تروح عادمة/ عظمى ويا الوشام انظُر على خاطري وسير * ولا تعذب شي يدك في الملاح ويا الوشام انتين يدك داصره كثير * والذي نهواها ما تحملشي جراح يا الوشام اليد اصفا من الورد * ويدك انتين حرشة ومعاصمها صحاح ويا الوشام انتين ما ليعك غرام * ولا دخلت التزرعة والناس نايمة لا تمُس الساق الذي يبري السقام * تعود اواني بين القعدات تُشمى نزل اسمي في رقبت زيينت النظام * الذي بهواها تروح عادمة عظمى نزل اسمي ما بين الصدر والنهود * ولا تغمق شي لها تعمل وشامها ونزل القاضي جالس تمة والشهود * يكتبوا عليَّ باني غُلامها ونزل السُلطان والقوايد والجنود * وخيول ان تلعب هاجت غرامها ونزل اسانط والجوهر في التام * والتواري تنداه وخيول داهمة ونزل الموتة تمة وقُل يا سلام * والنسُر في علية السما نزل اسمي في ركبت زيينت النظام * الذي بهواها تروح عظمى
Notes:
1. This text, which assumes the voice of a woman addressing the person who tattoos her, reflects a wider expressive genre that similarly uses the Arabic alphabet as its conceit and engages in rich internal rhyme and wordplay. Several extended versions exist from the ḥawzī poets of Tlemcen of the 17th and 18th centuries. Another such poem is found in the second ṭarīq (Poem XXXI).
2. We are reading the initial دروع as تروح, in keeping with later in the text.